INTERNET E A ORIENTACIÓN

Cando decidín facer este curso teño que recoñecer que a parte que máis me asustaba era a referida ás competencias dixitais. Sobre todo, despois de ver a guía do alumnado e todas aquelas tarefas TIC que íamos ter que levar a cabo.

Acordeime dunha frase que adoito escoitar a menudo e que é: “internet e as redes sociais non serven para atopar emprego”. Creo que este pensamento pode estar suscitado por varios motivos, entre eles, porque non estamos facendo un uso axeitado delas ou non coñecemos e sabemos elixir as ferramentas máis axeitadas e acordes co noso obxectivo profesional. Ao mellor tería que especificar “a miña rede social non me está servindo para atopar emprego”.

Tamén é verdade que internet e as redes sociais dan máis oportunidades a aquelas persoas que adoitan xa  ter máis oportunidades na vida, fora da rede. É dicir, as persoas que non atopen emprego ou oportunidades empregando métodos convencionais é máis difícil que o atopen nas redes a menos que se especialicen e melloren as súas competencias nestes novos espazos. Os contextos 2.0 son unha enorme oportunidade pero sobre todo para aquelas persoas que sexan proactivas.

Chegados a este punto, sí teño claro que hoxe en día as redes sociais e a web 2.0 son unha canle valiosa a ter en conta para a busca de emprego e o desenvolvemento profesional. Si teño en conta que: o 80% dos reclutadores das empresas xa buscan aos profesionais nas redes, si a web 2.0 é o novo escenario para a busca de emprego e para os profesionais que queren demostrar o que valen,  si animo aos meus usuarios a coñecer e manexar estes recursos… ¿como eu como persoal orientador me podo quedar á marxe desta realidade?

Por iso creo que, a internet está a modificar o perfil dos orientadores e orientadoras. Así no desenvolvemento das nosas accións creo que son claves estes aspectos:

Formación: para saber empregar as TIC e nos ser infoxicados por elas debemos formarnos, aprender a usalas, configuralas ao noso criterio e ter un control sobre elas e non ao revés.

Colaboración: o bonito desta filosofía 2.0 e que se centra na persoa, que comparte e colabora creando unha oportunidade. Podemos crear, comunicar, compartir, intercambiar. Damos información e ao mesmo tempo recibimos retroalimentación que nos deixa seguir medrando. Aquí a xenerosidade é unha característica máis que temos que sumar ao perfil do orientador.

Proactividade: creo que buscar emprego na rede non ten un resultado inmediato, xa que as redes profesionais non son portais de emprego, senón espazos profesionais de comunicación. Polo que, para que sexan efectivas temos que conversar e manternos ao día, estar activos, publicar. Implica un cambio de mentalidade, antes de que exista unha oferta xa me teño que estar movendo “facer que me busquen”.

Para rematar, creo que o manexo da propia ferramenta que compón o binomio ordenador-internet é unha competencia básica transversal para calquera traballador e con máis razón para o perfil do orientador/a.

As TIC convértense en instrumento, medio e recurso nos procesos de orientación laboral tanto na busca e preparación de documentación como na atención ao usuario.

Calquera profesional que se adique a temas de orientación laboral, creo que, debe ser un bo usuario da rede e ten que ter un bo coñecemento sobre o que esta ofrece. Debemos  nutrirnos desta fonte para recoller datos ou información, concretar ou anticiparnos aos cambios e tendencias que teñan relación co ámbito laboral.